[SF] MILK PART 4 [END]

[SF] MILK PART 2


PAIRRING LEETEUK X DONGHAE





“พี่ลี...” ริมฝีปากเล็กที่เปื้อนคราบนมกำลังจะเอ่ยปากเรียกชื่อร่างสูงผู้มาใหม่ แต่ยังไม่ทันจะเอ่ยได้จนจบเจ้าของชื่อก็สาวเท้าเข้ามาถึงตัวแล้วอุ้มร่างเล็กขึ้นพาดบ่าทันที

แล้วตั้งท่าจะเดินออกไป แต่ก่อนที่ก้าวออกไปจากห้องครัวดวงตาคู่สวยที่ตอนนี้คมกริบหันมามองยังเหล่เพื่อนร่วมวงทั้งหลายอย่างคาดโทษอีกครั้งก่อนที่จะเดินออกไป...

ทำเอาเหล่าสมาชิกที่เหลือต่างพากันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

‘ เกือบสิ้นชีพ...ตายหมู่กันแล้วไหมล่ะ ‘
“อ๊ะ...พี่...ลีทึกปล่อยผมนะ....” ดงเฮร้องและดิ้นพล่านเมื่อถูกมืใหญ่ของลีทึกคว้าร่างของตังเองขึ้นมาอุ้มพาดบ่าเอาไว้แล้วพาเดินออกมาจากห้องครัว

ฝ่ายร่างสูงที่พาตัวปลาน้อยมาเมื่อครู่พอถึงห้องนอนของตัวเองก็จัดการล๊อคประตูห้องแล้วก็ปล่อยร่างเล็กลงมาก่อนท่ะเอ่ยปากถามออกมาทันทีอย่างหงุดหงิดว่า

“เมื่อกี๊...ดงเฮทำอย่างนั้นทำไมครับ”

ลีทึกจ้องดวงตากลมโตของดงเฮตาเขม็ง....ดงเฮมองอีกฝ่ายอย่างท้าทายเช่นกัน แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมสายตาของลีทึกวันนี้มันน่ากลัวกว่าปกติ.....

เมื่อได้ยินคำถามของคนเป็นทั้งรุ่นพี่และหัวหน้าวงอย่างนั้นแล้ว ร่างเล็กก็รู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นทันที จึงตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดไม่แพ้กัน

“ผมก็ทำเพื่อพี่นั้นแหละ” เสียงใสขึ้นเสียงใสพร้อมกับสะบัดใบหน้าน่ารักหนีทันที

‘ อะไรกัน...เขาอุตส่าห์ทำเพื่อพี่ขนาดนี้แล้วยังจะไม่พอใจอะไรอีกล่ะ ‘

‘ ปลาน้อยไม่ไหวแล้วนะพี่ลีทึก!!! ‘

คราวนี้ร่างสูงเป็นฝ่ายงุนงงขึ้นมาทันที ‘ ‘

“ดงเฮทำอะไรเพื่อพี่ครับ”

“ก็จะอะไรซะอีกล่ะ...ก็ผมอุตส่าห์ยอมกินนมเพื่อพี่ขนาดนี้แล้วยังจะไม่พอใจอะไรอีก ผมจะได้ตัวสูงๆเหมือนพี่คังอิน พี่จะได้ชอบผมยังไงล่ะ”

เสียงใสสะบัดเสียงขึ้นสูงใสอย่างหมดความอดทน แต่คนที่ได้ยินกลับยิ้มกว้างอย่างดีใจก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเช่นทุกครั้งที่เคยใช้กับอีกฝ่าย

“ดงเฮ...เข้ามาหาพี่ซิครับ”

“ผมไม่ยอมทำตามคำสั่งของพี่หรอก” หลังพูดจบดงเฮก็หันหลังให้กับร่างสูงเสียเฉย ๆ ซะอย่างงั้น

“ไม่ได้สั่งครับ...นี่เป็นประโยคขอร้อง”

แต่ยังไงคนชอบดื้อก็ไม่ยอมหันกลับมา แถมไม่เดินเข้ามาหาอีกต่างเล็ก ลีทึกจึงถอนหายใจยาวก่อนที่จะเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาเอง

“หันหน้ามาสิครับ”

“ทำไมผมต้องเชื่อพี่ด้วยล่ะ พี่เป็นพ่อฉผมหรือไง” ดงเฮท้าอีกฝ่ายทันที

“ไม่ได้เป็นพ่อหรอก.....แต่กำลังเป็นแฟนต่างหาก”

“ใครจะเป็นแฟนพี่กันล่ะ”

“งั้นหรอครับ...”

ลีทึกไม่พูดเปล่าสองมือใหญ่พลิกร่างเล็กให้หันหน้ามาหาตัวเองพร้อมกับกดไหล่เล็กบางของดงเฮให้ติดผนัง.....ก่อนจะจรดปลายจมูกโด่งของตัวเองแตะลงที่ปลายจมูกเล็กรั้นของดงเฮ

ร่างเล็กเจ้าของดวงตากลมโตตอนนี้หลับตาปี๋เมื่อสายตาคมของร่างสูงตรงหน้าจ้องมองตัวเองราวกับจะทะลุตัวเขาเข้าไป

“เงียบได้ซักทีนะ....ดงเฮดื้อ” ฝ่ามือใหญ่คลายมือออกจากร่างเล็กเบา ๆ

“อ๊ะ....” เมื่อถูกปล่อยตัวดงเฮตั้งท่าจะเถียง แต่เสียงใสก็ต้องเงียบลงอีกครั้งเมื่อเห็นสายตาเอาจริงของอีกฝ่าย แต่ก็ยังไม่วายส่งค้อนให้สองสามครั้ง

มือใหญ่รั้งร่างเล็กเข้ามากอดไว้เบา ๆ แต่ก็โดนมือเล็กของดงเฮสะบัดออก เป็นอย่างนี้อยู่สองสามที จนลีทึกเกือบจะหมดความอดทนตั้งใจจะกดจูบลงไปสั่งสอนสักหน่อย

คนอะไรดื้อชะมัด.....

ก่อนที่ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูปนหมั่นเขี้ยวจึงรั้งร่างเล็กตรงหน้าเอามากอดแน่นๆ ทำให้เจ้าของร่างเล็กดิ้นขลุกขลักไปมาในอ้อมกอดของรุ่นพี่หัวหน้าวง

“พี่รักดงเฮนะครับ...ปลาน้อย”

“พี่ไม่ได้ชอบร่างหมีๆตัวใหญ่อย่างคังอินซะหน่อย”

“อ้าว...แล้วทำไมฮยอกบอกผมว่าพี่ชอบคนตัวโตอย่างพี่คังอินล่ะ” หลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่ร่างสูงที่ยังคงกอดตัวเองไม่ยอมปล่อยจึงอดไม่ได้ที่ต้องถามขึ้นมาอย่างสงสัยไม่ได้

เมื่อร่างสูงได้ยินคำถามจากเสียงใสๆแล้วก็ได้แต่คาดโทษรุ่นน้องที่คาดว่าจงใจแกล้งปลาน้อยที่น่ารักของตัวเองแน่ๆเอาไว้ในใจ

‘ ไอ้ไก่!!! ได้เรื่องแน่ๆ ‘

“พี่รักดงเฮที่เป็นดงเฮนะครับ...ดงเฮไม่ต้องกินนมแล้วนะครับ”

“จริงหรอฮะ...ผมไม่ต้องกินนมแล้วจริงๆนะ” เสียงใสร้องขึ้นอย่างตื่นเต้น

ดวงตากลมโตส่องประกายอย่างยินดีทำให้ร่างสูงมองอย่างเอ็นดูก่อนที่จะพยักหน้าให้เป็นคำตอบ ก่อนจะจรดปลายจมูกของตัวเองลงบนแก้มนุ่มเบาๆ

“ผมรักพี่ที่สุดเลย” สองแขนเรียวเล็กกอดร่างสูงกว่าแน่น พร้อมรอยยิ้มกว้าง

“งั้นดงเฮ...เป็นแฟนพี่นะครับ” ฝ่ามือใหญ่ค่อยๆประคองใบหน้าน่ารักเบาๆอย่างทะนุถนอม สายตาคมจากดวงตาคู่สวยจ้องดวงตากลมโตนิ่งเฝ้ารอคำตอบ

ใบหน้าน่ารักขึ้นสีสวยแดงระเรื่อ ก่อนจะเอ่ยตอบออกมาอย่างแผ่วเบาแต่ก็มันไม่เป็นปัญหาสำหรับร่างสูงที่อยู่ใกล้ขนาดนี้และกำลังตั้งใจฟัง

“ฮะ...ผมยอมกินนมขนาดนี้แล้วพี่ยังจะถามอีก”

หลังจากที่พูดร่างสูงก็ยิ้มกว้างก่อนจะประกบริมฝีกากของตัวเองลงบนริมฝีปากเล็กนุ่มสีสดทันทีอย่างนุ่มนวลแผ่วเบา ปลายลิ้นร้อนลากไล้ริมฝีปากเล็กนั้นอย่างหลงใหลแล้วจึงแทรกเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานจากโพรงปากนุ่ม

ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล้กเนิ่นนาน...หวานล้ำ จนแทบลืมหายใจ กระทั่งลีทึกรู้สึกว่าโดนกำปั้นน้อยๆ รัวทุบหน้าอกเบา ๆ นั่นแหละจึงถอนริมฝีปากออกมาได้

ทำเอาร่างเล็กแทบหมดแรงกว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ถูกพามานอนบนเตียงนุ่มของร่างสูงเสียแล้ว...

“พี่รักปลาน้อยนะครับ” สิ้นเสียง ...

ริมฝีปากบางร้อนของร่างสูงคนพูดก็จูบเบา ๆ ที่ติ่งหู ลากลงมาที่ลำคอขาว จูบย้ำและดูดจนเป็นรอยแดงทั่วไปหมด ก่อนจะเคลื่อนกลับขึ้นไปประกบริมฝีปากชวนหลงใหลนั้นอีก ตักตวงความหวานอย่างไม่รู้จักพอ

ลีทึกถอนริมฝีปากออกมาแต่ก็ยังคงไม่ละไปไหนไกลดงเฮรู้สึกถึงลมหายใจของสองคนที่แทบจะเป็นลมหายใจเดียวกัน...

และด้วยหัวใจทั้งสองที่กำลังเต้นด้วยจังหวะเดียวกันเช่นกัน...

“ทีหลังดงฮอย่าไปทำหน้าตาแบบนั้นให้ใครเห็นอีกนะครับ”

“แบบไหนหรอฮะ”

“แบบที่ทำหลังจากที่ดื่มนมยังไงล่ะ”

ดวงตากลมโตก็ยังคงจ้องมองมาอย่างสงสัยไม่เข้าใจอยู่ดีจนร่างสูงได้แต่ถอนหายใจออกมาด้วยความอ่อนใจ ก่อนจะนึกโทษรุ่นร้องหน้าไก่ที่เป็นต้นเหตุทำให้บรรดาเพื่อนร่วมวงที่อยู่ในห้องครัวเห็นท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูของปลาน้อยของตัวเองขึ้นมาทันที

‘ ลี ฮยอกแจ!!! ไอ้ไก่...วันนี้อย่าคิดว่าจะรอดไปได้เลย ‘





+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+THE END +*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+




ขอบคุณที่ท่านผู้อ่านทุกๆท่านที่ให้ความกรุณาเข้ามาอ่านนะคะ "ไอ" ขอขอบคุณมากๆค่ะ

แล้วเจอกันใหม่เรื่องหน้านะคะ

พาร์ทนี้หวานนนนนนนนนนนนนน
มดขึ้นกระทู้แล้วเนี่ย *เอาไบก้อนมาฉีด*
เหยยย ฉากงอนง้อน่ารักไม่ทนอ่ะ
ทงเฮดื้อ ^^ ชอบให้พี่อิทึกพูดคำนี้จัง

ไม่ทนค่ะไม่ทน
แต่งทึกเฮมาอีกนะคะ ปลื้มมากมาย >x<

แต่งมาอีกนะคะ ชอบมากเลยค่ะ

น่ารักมากๆ รออ่านนะคะ

แต่งอีกนะค่ะน่ารักดีค่ะ
ชอบๆๆ
มาต่อหน่อยก็ดีน่ะค่ะว่า
ทึกกี้จะทำไรไก่น้อยอ่ะค่ะ

สงสัยว่าไก่จะโดนเชือด 2 รอบซะแล้วสิ เอิ๊กๆ

แต่งมาอีกนะคะ ชอบมากเลยค่ะ

___________

snooker betting
Accept US players